بی‌خیالِ «حیا کن، رها کن»!

شبگردی رو با خبری درباره روز شعر و ادب فارسی شروع می‌کنیم که امروز 27 شهریور، روز شعر و ادب فارسی و روز بزرگداشت شهریار بود. یکی از خبرگزاری‌ها گزارشی منتشر کرده بود که در آن گزارش عکس‌هایی منتشر شده که در سعدیه و در کنار آرامگاه سعدی، زیتون اصل شیرازی، زیورآلات چینی و بستنی و پفک و اینطور چیزها رو می‌فروشن. البته شما بهتر از من می‌دونین که در همه بناهای فرهنگی ما، اوضاع از همین قراره، یعنی ساندویچی بعضی وقت‌ها توشون هست، خیلی وقت‌ها سنگ ماه تولد می‌فروشن، موکت می‌فروشن، قالی می‌فروشن، دستگاه سنجش تراکم استخون دارن، دستگاه تنظیم فشار خون دارن و کلا آن‌جا در کنار بزرگان ادبیات ما دارن کاسبی می‌کنن. البته بدم نیست، چون مردم که برای فاتحه‌خوندن یا در کنار این بزرگان بودن یا محفل شعر و ادبی که زیاد علاقه ندارن سر بزنن به سعدیه یا حافظیه یا آرامگاه فردوسی یا خیام یا مقبره‌الشهدای تبریز؛ باز یه بازاری باشه، بریم یه سیب‌زمینی سرخ‌کرده‌ای بزنیم، یه سری هم به بزرگانمون بزنیم. بد نیست، به نظرم باید گسترده‌تر هم بشه، به نظر من باید هر آرامگاهی از بزرگان شعر و ادبیات ما، یه دونه هایپر مارکت یا یه دونه مگامال در کنارش باشه و ما باید به این‌جا برسیم که سعدیه وسط اون مگامال باشه، ما بریم یه سری به سعدی بزنیم، بعد بریم شروع کنیم به خریدن‌کردن و لذت‌بردن از حقوق کارمندیمون.

ادامه