تلاطم‌های آرامگاه فردوسی از ابتدا تاکنون /از تجاوزر به خاک این منطقه تا تخریب طوس
به گزارش مشهد فوری، طوس نام ولایتی به مساحت تقریبی شصت هزار کیلومتر مربع در شمال خاوری ایران است. حد جنوبی آن بینالود است که طوس را از نیشابور جدا می کند و حد شمالی هزار مسجد که جدا کننده طوس از دشت خاوران واقع در ترکمنستان کنونی است. غرب طوس قوچان و مشرق و جنونب شرقی اش سرخس و جام هستند. طوس چهار شهر مهم داشت: طابران (شهر طوس کنونی)، رادکان، نوغان (مشهد کنونی) و تروغبذ (طرقبه).
اما طابران طوس با طول و عرض به ترتیب 81درجه و 35 دقیقه و 38درجه و 16 دقیقه اکنون نام طوس کهن را یدک می کشد. باروی نیمه ویران طابران به شکل اژدهایی فروخفته به طول تقربی شش کیلومتر و ضخامت 6متر در قائده و 2.5 متر در بلندی با ارتفاع حدود ده متر هنوز در بخشهایی از منطقه قابل مشاهده است.
عمر این بارو به زمان تیموریان یعنی قرن نهم هجری می رسد اما فرم آن حکایت از باروهای عهد ساسانی دارد و دانش باستانشناسی میگوید که قسمتهای تحتانی بارو مربوط به سده سوم و چهارم هجریست. این بارو 9 دروازه داشته که اکنون شش تای آنها قابل تشخیص است.
آرامگاه فردوسی
