همانطور که میتوان حدس زد بسیاری از
شاعران بزرگ پارسی گوی، خارج از ایران نیز شهرت به سزایی دارند و آثارشان
الهام بخش برخی از بزرگان ادبیات جهان شده است. در این میان برخی از این
شاعران پیشتر رفته و در میان عموم مردمانی که فارسی زبانشان نیست، محبوبیت
بسیاری یافتهاند.
شمسالدین محمد حافظ یکی از محبوبترین شاعران پارسیگوی و در نظر
بسیاری؛ در فرهنگهای مختلف، یکی از عجایب هفتگانه ادبیات جهان است. رالف
والدو امرسون و یوهان ولفگانگ فون گوته هر دو با این ادعا موافقند. چنانچه
امرسون درباره حافظ گفت: «او تنها انسانی است که دوست دارم ببینم یا جایش
باشم.» و او را شاعر شاعران نامید.
گوته و امرسون هر دو اشعار حافظ را ترجمه کردهاند. گوته نیز پس از پژوهشی ژرف درباره حافظ به سادگی گفت: «حافظ بینظیر است.»
شعرهای حافظ ستایشگران دیگری نیز در ادبیات غرب داشته است که از جمله
آنها میتوان به فردریش ویلهم نیچه، آرتور کانن دویل اشاره کرد. شرلوک
هلمز شخصیت مشهور داستانهای کانن دویل از حافظ نقل قول میکند. گارسیا
لورکا شاعر سرشناس اسپانیایی نیز از جمله تحسینکنندگان این شاعر ایرانی
بود. یوهانس برامس آنقدر تحت تاثیر اشعار حافظ قرار گرفته بود که از ابیات
او در چندین اثرش استفاده کرد. حتی مشهور است که ملکه ویکتوریا هنگام نیاز
از حافظ یاری میطلبید؛ کاری که در ایران سنتی قدیمی است و به آن فال حافظ
میگویند.
ادامه خبر